تصفیه آب و فاضلاب

TDS

  اندازه گیری محتوای ترکیبی از تمام مواد آلی و غیر آلی موجود در یک مایع را TDS می گویند.

واحد سنجش TDS  میلی گرم در لیتر می باشد . که از آن به اصطلاح  PPM  یاد می کنند.

 مقدار مجاز :

حداکٍر مقدار مجاز TDS  آب آشامیدنی در استاندارد آب شرب ذکر شده است این مقدار در استاندارد آب شرب ایران 1500 و در شرایط ویژه 2000 میلی گرم در لیتر ذکر شده است.

مقدار مطلوب :

مقدار مطلوب کل جامدات محلول در آب در استاندارد ذکر نشده است اما آنچه که مسلم است هر چه مقدار ناخالصی های محلول در آب ( خصوصا آن دسته از ناخالصی های که برای بدن مضر هستند نظیر نیترات و نیتریت کمتر باشد آب گواراتر و سالم تر خواهد بود از طرفی گاهش TDS  ممکن است تغییر طعم آب را به دنبال داشته باشد و از آنجایی که طعم و مزه آب پارامتری نسبی است و برای مصرف کنندگان مختلف متفاوت است آستانه تغیر مزه نیز قابل اندازه گیری نبوده لذا استانداری ذکر نشده است .

با این توضیحات مشخص میشود که ممکن است مقدار ناخالصی های محلول در آب از مقدار استاندارد تجاوز نکرده باشد اما از نظر مصرف کننده آن مطلوبیت لازم را جهت مصرف نداشته باشد.

بطور مثال TDS  آب قم حدود 900 میلی گرم در لیتر است مصرف این آب از نظر استاندارد آب شرب مجاز محسوب میشود اما چنانچه کی دانیم آب قم مطلوبیت لازم را جهت مصرف ندارد و می توان با استفاده از دستگاه های تصفیه خانگی به مراتب مطلوبتر و گواراتر تهیه و مصرف کرد 

نیتریت حاصل از احیای نیترات معدنی و آلی پس از ورود به سیستم گردش خون آهن همو گلبین را اکسید نموده و از ظرفیت 2 به 3 تبدیل می نماید که در نتیجه هموگلوبین به متهموگلوبین تبدیل شده و ظرفیت اکسیژن رسانی بسیار کمتری از همو گلوبین دارد و در نتیجه به بافت ها اکسیژن کافی نمی رسد بعد از مدتی رنگ پوست در ناحیه دور چشم و دهان به تیرگی میگراید و از این رو به آن سندرم blue baby می گویند