ایران در منطقه ای خشک و نیمه خشک واقع است که در آن میزان بارش های سالیانه از متوسط جهانی بسیار پایین تر بوده و بیلان مصرف آب در آن منفی است.
این وضعیت نا مطلوب در اثر افزایش جمعیت نیاز به مواد غذایی بیشتر و افزودن به سطح زیر کشت های آبی از یک سو و استمرار در به کار گیری روش های سنتی آبیاری از سوی دیگر و همچنین کاسته شدن از میزان بارش ها هر ساله حالت وخیم تری پیدا کرده است که خشک شدن چندین دریاچه و تالاب در جای جای مملکت - پایین آمدن هشدار دهنده سطح آب های زیر زمینی و پی آمد های آن از جمله افزایش سرسام آور هزینه پمپاژ آب های زبرزمینی و اثرات مخرب زیست محیطی مانند فرونشست اراضی در پاره ای نواحی نمونه های است که باید به صورت جدی بدان توجه شود.
